Schronisko w Lutowiskach fot. z arch. PTSM

Szkolne Schronisko Młodzieżowe
w Lutowiskach
38-713 Lutowiska

tel. ( 013 ) 46 100 25
0 693 045 151

Nr rachunku bankowego:
28 8621 0007 2001 0001
7079 0001
schronisko całoroczne
ilość miejsc – 50

ptsmlutowiska@op.pl
www.republika.pl/ptsmlutowiska


Lutowiska - położone przy dużej obwodnicy. Mieści się tu: Poczta, Policja, Ośrodek Zdrowia, sklepy, gastronomia, Ośrodek Informacyjno – Edukacyjny BdPN, Gminne Centrum Informacji. Liczne autobusy PKS (100 m) stwarzają dogodne warunki dojazdu do Ustrzyk Dolnych i Górnych, Wołosatego, Zatwarnicy, Zagórza czy Sanoka.
PKP – Ustrzyki Dolne (27 km), Zagórz (50 km).
Łazienki z prysznicami, kuchnia samoobsługowa, świetlico-jadalnia, możliwość zamówienia obiadów, tereny do gier i rekreacji, miejsce na ognisko.
Rozkład pokoi: 8 os. x 3, 26 os. x 1.

Walory krajoznawcze okolicy

  • Bieszczadzki Park Narodowy,

  • Muzeum Przyrodnicze w Ustrzykach Dolnych,

  • Park Krajobrazowy„ Doliny Sanu”,

  • Rezerwaty Przyrody: „Łokieć”, „Dżwiniacz”, ”Wołosate’, „Tarnawa”, „Litmirz”, „Krywe”,

  • Szlaki rowerowe i konne,

  • Tereny rekreacyjne, rozległe łąki i lasy,

  • Wysokie Bieszczady- Tarnica, Halicz, Krzemień, Rozsypaniec,

  • Obiekty przedwojennej zabudowy.

Propozycje wycieczek

1. Wędrówka na dobry początek - ok. 3 godz. Przejście trasą: Lutowiska – schronisko studenckie „Chata socjologa” na Górnym Otrycie – zejście do Chmiela lub Dwernika ścieżką przyrodniczo – historyczną „Dwernik – Otryt – Chmiel”.

2. Zdobywamy Tarnicę (1346 m n.p.m.) - ok. 5 godz. Przejście trasą - Wołosate – Tarnica ( ścieżka przyrodniczo – historyczna ”Orlik”) – Szeroki Wierch – Ustrzyki Górne

3. Wędrujemy najwyższymi szczytami polskich Bieszczadów – ok. 6 – 7 godz. Przejście trasą - Wołosate – Tarnica (1346 m n.p.m.) – Halicz (1333 m n.p.m.) – Rozsypaniec (1280 m n.p.m.) - Wołosate

Rys geograficzno - historyczny

Lutowiska – położone przy dużej obwodnicy, witają piękną panoramą na Wysokie Bieszczady. Siedziba gminy. Wieś Lutowiska założono w XVI w. na prawie wołoskim, w rozległych dobrach znanego rodu Kmitów. Dzięki sprzyjającemu położeniu na skrzyżowaniu szlaków handlowych miejscowość szybko się rozwijała i przybrała charakter miasteczka handlowego, z prawem odbywania dwunastu jarmarków rocznie. Handlowano tu wołami wypasanymi na połoninach, a jarmarki te były słynne w środkowej Europie. W 1742 r. Lutowiska otrzymały prawa miejskie. W 1939 r. Ludność Lutowisk liczyła ok. 3 500 mieszkańców, z czego ok. 2 000 to Żydzi. W 1919 r. Lutowiska utraciły prawa miejskie. W okresie II wojny światowej Niemcy urządzili tu masakrę miejscowych i okolicznych Żydów, zniszczyli niemal całą drewnianą zabudowę miasteczka i synagogę. Po 1944 r. Wieś znalazła się w granicach ZSRR i zmieniła nazwę na Szewczenkowo. W 1951 na skutek wymiany terenów powróciła do Polski, została zasiedlona przez nowych osadników przesiedlonych z rejonów Sokala i Krystynopola, powróciła też do dawnej nazwy. Z czasem zaczęli tu przybywać w poszukiwaniu chleba i przygód ludzie z różnych stron Polski.